چگونه با همسرم آشتی کنم؟!

قهر کردن، عادت هر شب و روز ماست. شاید در سال اول ازدواجمان، بیش از صد دفعه قهر کرده باشیم، اما این بار خیلی مضطرب و آشفته هستم چون همسرم برخلاف گذشته برای آشتی پیش قدم نمی‌شود و بیش از گذشته به من بی‌محلی می‌کند...

اگرچه قهر در میان بیشتر همسران اتفاق می‌افتد و اغلب به عنوان شیوه‌ای برای جلب نظر و توجه به کار گرفته می‌شود، اما در میان برخی زوجین، این مساله جدی تر است. قهر همسران، رفتاری است که اغلب به صورت یک عادت غلط رفتاری برای مواجهه با مشکلات ترجیح داده می‌شود یا به عنوان حربه‌ای برای دفاع از خود یا آزار دیگری، مورد استفاده قرار می‌گیرد. البته روان شناسان نظری متفاوت دارند و معتقدند قهر، نامساعدترین و آسیب زاترین روش انتخابی زوجین برای حل مسائل است و معمولا پیامدهای منفی جبران ناپذیر آن، موجب بر هم ریختگی سامان زندگی و خانواده می‌شود. کسانی که با این مشکل درگیرند، بخوبی می‌دانند که قهر چون سمی مهلک، در نخستین درجات موجب عذاب و فرسودگی و در بالاترین حد، باعث دلسردی و دلزدگی و در نهایت ختم رابطه می‌شود. گاه این افراد ترجیح می‌دهند روزی چند بار مورد ضرب و شتم و فحش و دشنام همسرشان قرار بگیرند، اما با قهر او مواجه نشوند.

اما چرا برخی همسران قهر می‌کنند و روزها و گاه ماه‌ها وسال‌ها بر قرار قهر خود پایبند باقی می‌مانند؟

‌ قهر می‌کنم تا تنبیه شوی!

« از این که بی‌توجه به حرف‌‌‌هایم باشد، احساس دلخوری و ناراحتی می‌کنم، اما چه کنم که کاری از دستم برنمی‌آید. اصلا حوصله کل‌کل ندارم. می‌دانم هر چقدر بگویم، باز کار خودش را خواهد کرد! خیلی وقت‌ها ترجیح می‌دهم قهر کنم تا شاید به خودش بیاید و این‌قدر مرا آزار ندهد. اگر چه این روش گاهی موثر است، اما من چاره‌ای جز این ندارم... »

آیا تا به حال با خود اندیشیده‌اید که چرا وقتی از همسرتان دلگیر و ناراحت می‌شوید، از او دوری می‌کنید یا نسبت به او بی‌توجه می‌شوید؟ به نظرتان قهر کردن و حرف‌نزدن، شیوه مناسبی برای حل مشکلات و تنبیه همسرتان است یا این که این روش بیش از پیش، بر رابطه‌تان آسیب می‌رساند؟

محل نگذاشتن، بی‌توجهی، ترشرویی، جواب سربالا دادن، نادیده گرفتن، لجبازی، کینه‌جویی و در نهایت،‌ قطع ارتباط، ساده‌ترین روش مواجهه با مشکلات ارتباطی است و بی‌تردید معنایی جز فرار کردن ندارد؛‌ فراری که نشانه ترس، ناپختگی و ضعف شخصیتی است. بسیاری از زوجین به جای آن که دنبال راهکاری مفید برای حل مشکلاتشان باشند، سعی می‌کنند صورت مساله را به طور موقت یا برای همیشه پاک کنند، که این عین ناتوانی است و نداشتن مهارت در بیان مشکلات و ناراحتی را نشان می‌دهد.

‌ باج می‌گیرم چون می‌توانم

«کاملا به یاد دارم، هر وقت مادرم نمی‌توانست پدرم را متقاعد به انجام کاری کند، چند روزی قهر می‌کرد و بعد پدرم گوش به فرمانش می‌شد. حالا من هم اگر چند روزی محلش نگذارم، بی‌تردید به خودش می‌آید و به انجام خواسته‌های من رضایت می‌دهد. »

بسیاری از افراد، عادت به باجگیری عاطفی دارند، به این معنا که با توسل آگاهانه به قهر سعی می‌کنند به اهداف کوچک و بزرگشان دست یابند. الگوبرداری از رفتار دیگران بخصوص والدین یا زندگی با افراد مستبد و زورگو و سرکوب نیازها و امیال طبیعی،‌ باعث پرورش رفتارهایی چون قهر و لجبازی می‌شود. معمولا فرد این خصیصه نهادینه شده در شخصیتش را تا بزرگسالی با خود یدک می‌کشد و در صورت مواجهه با مشکلی، با توسل به آن (ترفند قهر کردن)، کارش را پیش می‌برد. این افراد در فرآیند شکل گیری شخصیت‌شان در کودکی بخوبی یاد گرفته‌اند که اگر بهانه‌گیری کنند و روی نقطه ضعف دیگران انگشت بگذارند، خیلی سریع و راحت می‌توانند با مستاصل کردنشان، رضایت آنان را برای رسیدن به اهدافشان جلب کنند.

فقط خودت را نبین!

« انگار هیچ‌وقت قرار نیست رفتارهای بدش را ترک کند. من هم از منت کشیدن خسته‌ام. تا به کی خودم را به کوچه علی چپ بزنم و بگویم اشکالی ندارد و به خاطر زندگی و بچه‌ها کوتاه بیایم؟ این بار هم اگر پذیرای رفتارهای اشتباه او باشم، نه تنها خودم را کوچک کرده‌ام بلکه به او نشان داده‌ام که حق با اوست و من مقصر همیشگی‌ام ... »

برخی زوجین بسیار خودخواه و خود بین هستند. این افراد معمولا در تصمیمات مهم زندگی یا حل مشکلات، نه تنها به شریک زندگی و تصورات و نیازهای او اهمیتی نمی‌دهند بلکه به طور خودمحورانه وارد عمل می‌شوند و هماهنگ با نیازهای شخصی خویش، شروع به تصمیم‌گیری می‌کنند. بی‌تردید با گذشت زمان، این خودمحوری محض، باعث تفاوت نگرش، دلخوری، احساس ناامیدی و یأس و احتمالا سردی و قطع رابطه می‌شود و پدیده‌ای به نام قهر را رقم می‌زند.

در این میان، از زن وشوهرهای مغروری می‌توان سخن گفت که به‌خاطر حفظ اقتدار ظاهری خویش، به هیچ صراطی مستقیم نیستند و حاضر نمی‌شوند با پیش‌قدم شدن برای آشتی، مساله پیش آمده را ختم به خیر کنند. جالب آن که گاه با قدرت هر چه تمام در تلاشند، قهرهای کوچک را به قهرهای بزرگ و طولانی تبدیل کنند. زیر سوال رفتن شخصیت، انتقاد‌ناپذیری و ناتوانی در مواجهه با نقاط ضعف خویش، از جمله دلایلی است که آنها را مجبور می‌کند، فرار را بر قرار و قهر را بر آشتی ترجیح دهند.

وقتی نمی‌شود گفت، بالای چشمت ابروست!

«کافی است بگویی بالای چشمان تو ابروست. روزگاری از ما سیاه می‌شود که بیا و ببین! از ترس این رفتار آزار دهنده همسرم مجبور به سکوت می‌شوم، با آن که درونم همیشه چون آتشی شعله‌ور است. »

افرادی که زیاد قهر می‌کنند، عموما انتقاد‌ناپذیر و زودرنج هستند و عزت نفس پایین یا آسیب‌دیده دارند. بیان عباراتی چون فلانی حساس و زود‌رنج است، به فلانی زود بر می‌خورد و‌... کاملا آشکارکننده شرایط روحی و درونی این افراد است. آنها معمولا هنگام رویارویی با مشکلات یا اختلاف عقیده و سلیقه با دیگران، احساس ترس، حقارت و درماندگی می‌کنند و به ناچار قهر را تنها راه دفاع و خلاصی خود از این شرایط می‌بینند. در حقیقت با قهر و محل نگذاشتن به دیگری از مساله فرار می‌کنند و سطح استرس و اضطرابشان را کاهش می‌دهند که بی‌شک، نشانه ترس و ضعف شخصیتی فرد است.

قهر می‌کنم چون به صلاح من است

« همیشه همسرم مقصر اصلی دعواست. با این حال طوری بحث را پیش می‌راند که من متهم ردیف اول می‌شوم و او نیز برای تنبیه من، چاره‌ای جز قهر نمی‌یابد؛ معمولا مبهوت این روش او بودم تا این که اخیرا متوجه شدم، این بحث‌ها و قهرها ترفندی بیش نیست و همسرم با قهر چند روزه می‌تواند خود را از انجام مسئولیت‌‌‌هایش خلاص کند.»

گاهی قهر کردن، روش مناسبی برای سلب مسئولیت است و بسیاری از همسران با توسل به آن، با یک تیر دو نشان می‌زنند، به این معنا که هم خود را از انجام وظایف محوله رها می‌کنند و هم به همسرشان می‌آموزند از آنها هیچ انتظاری نداشته باشند. البته این افراد مانند سایرین از قهر و لجبازی لذت نمی‌برند، اما برای حل مشکلاتشان مجبور به قهر هستند‌؛ چه‌بسا در این صورت کمتر مورد مواخذه قرار گیرند و برای مدت کوتاهی هم که شده، پاسخگوی بی‌مسئولیتی‌‌‌هایشان نباشند.

منبع سلامت نیوز

چگونه با همسرم آشتی کنم؟!

قهر کردن، عادت هر شب و روز ماست. شاید در سال اول ازدواجمان، بیش از صد دفعه قهر کرده باشیم، اما این بار خیلی مضطرب و آشفته هستم چون همسرم برخلاف گذشته برای آشتی پیش قدم نمی‌شود و بیش از گذشته به من بی‌محلی می‌کند...

اگرچه قهر در میان بیشتر همسران اتفاق می‌افتد و اغلب به عنوان شیوه‌ای برای جلب نظر و توجه به کار گرفته می‌شود، اما در میان برخی زوجین، این مساله جدی تر است. قهر همسران، رفتاری است که اغلب به صورت یک عادت غلط رفتاری برای مواجهه با مشکلات ترجیح داده می‌شود یا به عنوان حربه‌ای برای دفاع از خود یا آزار دیگری، مورد استفاده قرار می‌گیرد. البته روان شناسان نظری متفاوت دارند و معتقدند قهر، نامساعدترین و آسیب زاترین روش انتخابی زوجین برای حل مسائل است و معمولا پیامدهای منفی جبران ناپذیر آن، موجب بر هم ریختگی سامان زندگی و خانواده می‌شود. کسانی که با این مشکل درگیرند، بخوبی می‌دانند که قهر چون سمی مهلک، در نخستین درجات موجب عذاب و فرسودگی و در بالاترین حد، باعث دلسردی و دلزدگی و در نهایت ختم رابطه می‌شود. گاه این افراد ترجیح می‌دهند روزی چند بار مورد ضرب و شتم و فحش و دشنام همسرشان قرار بگیرند، اما با قهر او مواجه نشوند.

اما چرا برخی همسران قهر می‌کنند و روزها و گاه ماه‌ها وسال‌ها بر قرار قهر خود پایبند باقی می‌مانند؟

‌ قهر می‌کنم تا تنبیه شوی!

« از این که بی‌توجه به حرف‌‌‌هایم باشد، احساس دلخوری و ناراحتی می‌کنم، اما چه کنم که کاری از دستم برنمی‌آید. اصلا حوصله کل‌کل ندارم. می‌دانم هر چقدر بگویم، باز کار خودش را خواهد کرد! خیلی وقت‌ها ترجیح می‌دهم قهر کنم تا شاید به خودش بیاید و این‌قدر مرا آزار ندهد. اگر چه این روش گاهی موثر است، اما من چاره‌ای جز این ندارم... »

آیا تا به حال با خود اندیشیده‌اید که چرا وقتی از همسرتان دلگیر و ناراحت می‌شوید، از او دوری می‌کنید یا نسبت به او بی‌توجه می‌شوید؟ به نظرتان قهر کردن و حرف‌نزدن، شیوه مناسبی برای حل مشکلات و تنبیه همسرتان است یا این که این روش بیش از پیش، بر رابطه‌تان آسیب می‌رساند؟

محل نگذاشتن، بی‌توجهی، ترشرویی، جواب سربالا دادن، نادیده گرفتن، لجبازی، کینه‌جویی و در نهایت،‌ قطع ارتباط، ساده‌ترین روش مواجهه با مشکلات ارتباطی است و بی‌تردید معنایی جز فرار کردن ندارد؛‌ فراری که نشانه ترس، ناپختگی و ضعف شخصیتی است. بسیاری از زوجین به جای آن که دنبال راهکاری مفید برای حل مشکلاتشان باشند، سعی می‌کنند صورت مساله را به طور موقت یا برای همیشه پاک کنند، که این عین ناتوانی است و نداشتن مهارت در بیان مشکلات و ناراحتی را نشان می‌دهد.

‌ باج می‌گیرم چون می‌توانم

«کاملا به یاد دارم، هر وقت مادرم نمی‌توانست پدرم را متقاعد به انجام کاری کند، چند روزی قهر می‌کرد و بعد پدرم گوش به فرمانش می‌شد. حالا من هم اگر چند روزی محلش نگذارم، بی‌تردید به خودش می‌آید و به انجام خواسته‌های من رضایت می‌دهد. »

بسیاری از افراد، عادت به باجگیری عاطفی دارند، به این معنا که با توسل آگاهانه به قهر سعی می‌کنند به اهداف کوچک و بزرگشان دست یابند. الگوبرداری از رفتار دیگران بخصوص والدین یا زندگی با افراد مستبد و زورگو و سرکوب نیازها و امیال طبیعی،‌ باعث پرورش رفتارهایی چون قهر و لجبازی می‌شود. معمولا فرد این خصیصه نهادینه شده در شخصیتش را تا بزرگسالی با خود یدک می‌کشد و در صورت مواجهه با مشکلی، با توسل به آن (ترفند قهر کردن)، کارش را پیش می‌برد. این افراد در فرآیند شکل گیری شخصیت‌شان در کودکی بخوبی یاد گرفته‌اند که اگر بهانه‌گیری کنند و روی نقطه ضعف دیگران انگشت بگذارند، خیلی سریع و راحت می‌توانند با مستاصل کردنشان، رضایت آنان را برای رسیدن به اهدافشان جلب کنند.

فقط خودت را نبین!

« انگار هیچ‌وقت قرار نیست رفتارهای بدش را ترک کند. من هم از منت کشیدن خسته‌ام. تا به کی خودم را به کوچه علی چپ بزنم و بگویم اشکالی ندارد و به خاطر زندگی و بچه‌ها کوتاه بیایم؟ این بار هم اگر پذیرای رفتارهای اشتباه او باشم، نه تنها خودم را کوچک کرده‌ام بلکه به او نشان داده‌ام که حق با اوست و من مقصر همیشگی‌ام ... »

برخی زوجین بسیار خودخواه و خود بین هستند. این افراد معمولا در تصمیمات مهم زندگی یا حل مشکلات، نه تنها به شریک زندگی و تصورات و نیازهای او اهمیتی نمی‌دهند بلکه به طور خودمحورانه وارد عمل می‌شوند و هماهنگ با نیازهای شخصی خویش، شروع به تصمیم‌گیری می‌کنند. بی‌تردید با گذشت زمان، این خودمحوری محض، باعث تفاوت نگرش، دلخوری، احساس ناامیدی و یأس و احتمالا سردی و قطع رابطه می‌شود و پدیده‌ای به نام قهر را رقم می‌زند.

در این میان، از زن وشوهرهای مغروری می‌توان سخن گفت که به‌خاطر حفظ اقتدار ظاهری خویش، به هیچ صراطی مستقیم نیستند و حاضر نمی‌شوند با پیش‌قدم شدن برای آشتی، مساله پیش آمده را ختم به خیر کنند. جالب آن که گاه با قدرت هر چه تمام در تلاشند، قهرهای کوچک را به قهرهای بزرگ و طولانی تبدیل کنند. زیر سوال رفتن شخصیت، انتقاد‌ناپذیری و ناتوانی در مواجهه با نقاط ضعف خویش، از جمله دلایلی است که آنها را مجبور می‌کند، فرار را بر قرار و قهر را بر آشتی ترجیح دهند.

وقتی نمی‌شود گفت، بالای چشمت ابروست!

«کافی است بگویی بالای چشمان تو ابروست. روزگاری از ما سیاه می‌شود که بیا و ببین! از ترس این رفتار آزار دهنده همسرم مجبور به سکوت می‌شوم، با آن که درونم همیشه چون آتشی شعله‌ور است. »

افرادی که زیاد قهر می‌کنند، عموما انتقاد‌ناپذیر و زودرنج هستند و عزت نفس پایین یا آسیب‌دیده دارند. بیان عباراتی چون فلانی حساس و زود‌رنج است، به فلانی زود بر می‌خورد و‌... کاملا آشکارکننده شرایط روحی و درونی این افراد است. آنها معمولا هنگام رویارویی با مشکلات یا اختلاف عقیده و سلیقه با دیگران، احساس ترس، حقارت و درماندگی می‌کنند و به ناچار قهر را تنها راه دفاع و خلاصی خود از این شرایط می‌بینند. در حقیقت با قهر و محل نگذاشتن به دیگری از مساله فرار می‌کنند و سطح استرس و اضطرابشان را کاهش می‌دهند که بی‌شک، نشانه ترس و ضعف شخصیتی فرد است.

قهر می‌کنم چون به صلاح من است

« همیشه همسرم مقصر اصلی دعواست. با این حال طوری بحث را پیش می‌راند که من متهم ردیف اول می‌شوم و او نیز برای تنبیه من، چاره‌ای جز قهر نمی‌یابد؛ معمولا مبهوت این روش او بودم تا این که اخیرا متوجه شدم، این بحث‌ها و قهرها ترفندی بیش نیست و همسرم با قهر چند روزه می‌تواند خود را از انجام مسئولیت‌‌‌هایش خلاص کند.»

گاهی قهر کردن، روش مناسبی برای سلب مسئولیت است و بسیاری از همسران با توسل به آن، با یک تیر دو نشان می‌زنند، به این معنا که هم خود را از انجام وظایف محوله رها می‌کنند و هم به همسرشان می‌آموزند از آنها هیچ انتظاری نداشته باشند. البته این افراد مانند سایرین از قهر و لجبازی لذت نمی‌برند، اما برای حل مشکلاتشان مجبور به قهر هستند‌؛ چه‌بسا در این صورت کمتر مورد مواخذه قرار گیرند و برای مدت کوتاهی هم که شده، پاسخگوی بی‌مسئولیتی‌‌‌هایشان نباشند.

منبع سلامت نیوز

ده راه ساده یرای تقویت اعتماد به نفس در کودک

ایجاد اعتماد به نفس در کودک ممکن است دشوار به نظر برسد. اما احساس ارزش فردی پایه‌های آینده‌ی فرزندتان را پی می‌ریزد، زمانی که باید چیزهای تازه را به تنهایی تجربه کند. جین نلسون، درمانگر خانواده در کالیفرنیا و یکی از نویسندگان سری کتابهای انضباط مثبت می‌گوید « اعتماد به نفس نتیجه‌ی احساس تعلق است، باور به این که می‌توانیم، و دانستن این که همکاری‌هایمان را ارزش می‌نهند و قدر می‌دانند».

نلسون می‌گوید «همان طور که هر پدر یا مادری می‌داند، اعتماد به نفس تجربه‌ای گذرا است. گاهس احساس خوبی درباره خودمان داریم و گاهی نداریم. چیزی که واقعا می‌خواهیم به کودکانمان یاد بدهیم مهارت‌های زندگی مثل انعطاف پذیری است».

هدف شما در مقام والد، اطمینان خاطر از این است که فرزندتان غرور و احترام به خود را در درون خود  و همین طور ایمان به توانایی‌ خود در مقابله با چالش های زندگی را رشد داده است. در اینجا ده استراتژی ساده که به شما در تقویت اعتماد به نفس کودکتان کمک می‌کند آورده می‌شود:

بی قید و شرط عشق بورزید

اعتماد به نفس کودک وقتی شکوفا می‌شود که نوعی علاقه بی قید و شرط را ببیند، عشقی که می‌گوید «دوستت دارم، هرکه باشی و هرچه انجام بدهی». وقتی کودکتان را صرفنظر از توانایی هایش، مشکلاتش، اخلاقش، یا قدرتش می‌پذیرید، به او بیشترین کمک را می‌کنید. بنابراین، او را در عشق خود غرق کنید. او را تا می‌توانید بغل کنید، ببوسید و به پشتش بزنید و فراموش نکنید به او بگویید که چقدر دوستش دارید. وقتی مجبورید در موردی به او تذکر بدهید ، به او بفهمانید تذکر شما در مورد  رفتارش  است و نه خودش . مثلا، به جای این که بگویید «خیلی پسر شرّی هستی. چرا درست نمی‌شی؟ به او بگویید، «لطفا تو خونه فوتبال بازی نکن. فوتبال بازی بیرون از خونه است».

توجه کنید

وقتی را برای توجه کامل به کودک خود کنار بگذارید. این بسیار به احساس اعتماد به نفس کودک شما کمک می کند چون به او این پیغام را می‌دهد که شما فکر می‌کنید او مهم و ارزشمند است. حتما نباید وقت زیادی باشد؛ فقط  چند لحظه‌  که وقتی می‌خواهد با شما حرف بزند، دست از سرکشی به صندوق پست می‌کشید یا تلویزیون را خاموش می‌کنید تا جواب سوالش را بدهید. با او ارتباط چشمی برقرار کنید تا معلوم باشد که واقعا دارید به چیزی که می‌گوید گوش می‌دهید. اگر وقتتان کم است، بدون نادیده گرفتن نیازهایش این نکته را به او بگویید. بگویید «خب همه اتفاقهای  تمرین فوتبال را برام تعریف کن، بعد که تموم شد باید برم شام درست کنم».

محدودیت‌ها را یادش بدهید

چند قانون منطقی برای کودک خود وضع کنید. مثلا، اگر به او می‌گویید که موقع دوچرخه سواری در خیابان باید کلاه  سرش بگذارد، اجازه ندهید بدون کلاهش به خانه دوستش برود. اگر بداند که بعضی قوانین خانوادگی نقشِ روی سنگ شده اند، احساس امنیت بیشتری می‌کند و به زودی بر طبق انتظارات شما زندگی خواهد کرد. فقط بکوشید واضح و باثبات باشید  و نشان دهید که به او اعتماد دارید و از او انتظار دارید که کار درست را انجام دهد.

از ریسک کردن‌های سالم استقبال کنید

کودکتان را به کشف چیزی تازه، مثل خوردن غذایی متفاوت، یافتن دوستان تازه، یا اسکیت سواری تشویق کنید. با این که همیشه احتمال شکست وجود دارد اما بدون ریسک کردن موفقیت هم به دست نمی آید. پس به کودک خود اجازه‌ی تجربه‌های کم خطر را بدهید و در مقابل تقاضاهای او در دخالت خود مقاومت کنید. مثلا سعی نکنید به محض این که از خواندن کلمه‌ای دشوار احساس یاس کرد، او را «نجات» دهید. پریدن وسط کار او و گفتن این که «خودم می‌کنم» او را وابسته بار می‌آورد و اعتماد به نفس ِ او را کم می‌کند. شما با برقراری تعادل در نیاز به حمایت از او و نیاز او به تجربه کردن کارهای تازه اعتماد به نفسش را شکل خواهید داد.

اجازه بدهید اشتباه کند

البته یک جنبه حق انتخاب دادن و خطر پذیری این است که کودکتان در معرض اشتباه قرار می‌گیرد. اینها درسهای باارزشی برای اعتماد به نفس کودکتان هستند . بنابراین اگر کودکتان با وقت تلف کردن در اتاق خوابش از اتوبوس مدرسه جا مانده است، او را تشویق کنید که بیندیشد دفعه بعد چطور رفتار کند بهتر است. به این ترتیب اعتماد به نفسش صدمه نمی‌بیند و خواهد فهمید که گاهی می‌شود اشتباه کرد. دانیل میر، استادیار آموزش ابتدایی در دانشگاه ایالت سان فرانسیسکو می‌گوید اگر خودتان اشتباه کردید، به آن اعتراف کنید. پذیرش و اصطلاح اشتباهات پیغام قدرتمندی به فرزندتان می‌رساند و پذیرش مشکلات را برای کودک آسان‌تر می‌کند.

از اتفاقات مثبت تجلیل کنید

همه تشویق  پذیر هستند، بنابراین سعی کنید چیزهای خوبی را که کودکتان در روز انجام می‌دهد با صدای بلند اعلام کنید. مثلا به پدرش بگویید «پیتر امروز همه تکالیفش را سریع انجام داد». با این کار او را در معرض  تحسین خود و پاسخ دلگرم کننده‌ی پدرش قرار می‌دهید. واضح و مشخص بیان کنید. به جای این که بگویید « خوب بود» بگویید «ممنون که میز شام را چیدی». این درکِ انجام کار و ارزش فردی را در او بالا می‌برد و به او اجازه می‌دهد دقیقا بداند چه کاری را درست انجام داده است.

خوب گوش کنید

اگر کودکتان نیاز به حرف زدن دارد، بایستید و به چیزی که برای گفتن دارد خوب گوش دهید. او نیاز دارد احساس کند که افکارش، احساساتش، خواسته‌ها و نظراتش مهم هستند. به او کمک کنید با نام گذاشتن روی احساساتش با آنها راحت کنار بیاید. بگویید «می‌فهمم که ناراحتی چون نمی‌توانی به آن مهمانی بروی». با پذیرفتن احساساتش بدون قضاوت درباره آنها، به احساسات او اعتبار می‌بخشید و نشان می‌دهید که برای چیزی که می‌خواهد بگوید ارزش قایلید. اگر احساسات خودتان را با او سهیم کنید مثلا اگر بگویید:«من نگران مامان بزرگم. خیلی مریضه»، او هم در بیان احساسات خودش اعتماد به نفس پیدا می‌کند.

از مقایسه اجتناب کنید

نظراتی مثل «چرا سعی نمی‌کنی مثل برادرت باشی؟» یا «چرا مثل دوستت مودب نیستی؟» فقط کودکتان را به یاد مشکلاتش می‌اندازد و  در او احساس خجالت، حسادت و رقابت را تشدید می‌کند. حتی مقایسه‌های مثبت مثل «تو بهترین بازیکنی» هم به طور بالقوه مخرب اند چون چون کودک به سختی می تواند همیشه بر طبق این تصویر خود را بسازد. اگر بگذارید کودکتان بداند که او را به خاطر منحصر به فرد بودنش تحسین می‌کنید، او هم ارزش بیشتری برای خودش قایل می‌شود.

احساس همدردی کنید

اگر کودکتان خودش را به شکلی ناخوشایند با خواهر برادرها یا همسالانش مقایسه می‌کندمثلا می گوید: «چرا نمی تونم مثل دوستم توپ پرت کنم» ، با او همدردی کنید و بعد روی یکی از توانایی‌هایش تاکید کنید. مثلا بگویید، «آره راست می‌گی. دوستت توپ پرت کن ِ خوبیه. تو هم خیلی تند می‌دوی». این به کودکتان کمک می‌کند متوجه شود که ما همه نقاط قوت و ضعفی داریم و لازم نیست که حتما بی عیب باشد تا احساس خوبی درباره خودش داشته باشد.

تشویق کنید

هر کودکی نیاز به شکلی از حمایت از جانب عزیزانش دارد که پیغام می‌دهند «ما به تو ایمان داریم. ما تلاشهایت را می‌بینیم. ادامه بده!» تشویق یعنی تشخیص دادن پیشرفت  و نه فقط پاداش دادن به نتیجه ای. پس اگر کودکتان با مسئله‌ی ریاضی دست و پنجه نرم می‌کند، به جای این که بگویی «نه اینطوری نیست. بگذار برات حلش کنم»، بگویید «خیلی داری تلاش می‌کنی. تقریبا به جواب رسیدی»

تفاوتی بین تحسین و تشویق هست. تحسین پاداش به انجام کار است، در حالی که تشویق پاداش به فرد است («تو تونستی» به جای «من به تو افتخار می‌کنم»). تحسین ممکن است به کودک بفهماند که تنها وقتی «خوب» است که کاری را درست انجام داده باشد. از سوی دیگر، تشویق به رسمیت شناختن تلاش است. گفتنِ «خب بهم بگو بازی چطور بود. دیدمت چطور حمله می‌کردی» مفیدتر از گفتن «تو بهترین بازیکن تیمی» عمل می‌کند. تحسین بیش از اندازه اعتماد به نفس را خدشه دار می‌کند چون فشاری برای انجام کار و نیاز مداومی به تایید دیگران ایجاد می‌کند. بنابراین تحسین را کناری بگذارید و آزادانه او را تشویق کنید؛ این به کودکتان کمک می‌کند تا با احساس خوبی نسبت به خود رشد پیدا کند. 

درد بیضه و علت های ایجاد درد در بیضه ها

منشاء درد در بیضه یا در داخل کیسه بیضه است یا اینکه دردهای انتشاری هستند که به علت عصب مشترک بیضه درد جاهای دیگر بدن به بیضه منتشر می شود که به اینها دردهای ارجاعی بیضه می گوییم

درد بیضه چرا بوجود می آید

هر مردی ۲ عدد بیضه دارد که در کیسه های بیضه قرار گرفته اند و نقش اصلی آنها در رابطه با تولید نطفه و اسپرم و باروری مردان می باشد. بیضه ها توسط آویزی به طناب بیضه که از درون آنها اعصاب و رگ های بیضه عبور می کنند آویزان می باشند. با توجه به حساسیت بیضه ها کوچکترین تورم و التهاب و یا بیماری های دیگر، باعث ایجاد درد بیضه می شوند که در اینجا به شرح تک تک این بیماری ها می پردازیم.

علل درد بیضه 

۱- پیچش بیضه یا تورشن

یکی از خطرناک ترین و دردناک ترین حالت که ممکن است برای بیضه اتفاق بیافتد پیچ خوردن آن به دور طناب بیضه است که باعث علائم زیر می شود:

– درد شدید ناگهانی

– تورم و قرمزی بیضه

– بالارفتن بیضه مبتلا نسبت به بیضه دیگر می شود.

شایعترین سن تورشن یا پیچش بیضه قبل از بلوغ و بین سن ۱۲-۱۸ سالگی است. یک قانون کلی می گوید هر درد بیضه حاد در سن زیر بلوغ تورشن یا پیچش بیضه است مگر اینکه خلافش ثابت شود.

نکته مهم: اگر گره و پیچش بیضه در زیر سه ساعت از زمان وقوع آن باز نشود باعث سیاه شدن بیضه و از بین رفتن آن می شود، مثل شکل فوق.

تشخیص: بر اساس شرح حال و معاینه می باشد.

درمان: باید هر چه سریعتر و به صورت اورژانسی به دکتر جراح کلیه مراجعه کنید تا عمل جراحی بیضه انجام و گره بیضه باز شود. اگر دیر بجنبید و بیضه سیاه شود درمان فایده ندارد.

۲- اریون و التهاب بیضه

اریون یکی از بیماری های ویروسی است که باعث التهاب غده پارائید می شود و از عوارض آن التهاب شدید بیضه یا ارکیت می باشد که خود را با درد شدید و تروم بیضه نشان می دهد.

درمان: استراحت و مصرف مسکن و ضد درد می باشد.

۳- ورم اپیدیدیم یا اپیدیدیمیت

اپیدیدیم زائده ای است که با بیضه ها و به قسمت پشت آن چسبیده است. ورم اپیدیدیم اغلب بصورت ثانویه، با بیماری های مقاربتی و التهاب مجرا، از قبیل سوزاک و کلامیدیا ایجاد می شود. این بمیاری اغلب در سنین ۱۸ تا ۴۰ سالگی که فرد از نظر جنسی فعال است ایجاد می شود و در شروع خود را به صورت ترشحات چرکی زرد و غلیظ از مجرای ادراری نشان می دهد و به تدریج باعث ورم شدید بیضه و درد بسیار شدید می شود.

علائم ونشانه های آن: تورم بیضه و تب و درد شدید بیضه، گرم و حساس شدن بیضه از علائم آن است.

تشخیص: با معاینه و آزمایش کشت از ترشحات مجرا و سونوگرافی می باشد.

درمان: استراحت، آنتی بیوتیک وسیع الطیف، گذاشتن کیسه یخ و بالا نگاه داشتن بیضه ها می باشد.

۴- سرطان بیضه

یکی از بیماری های خطرناک بیضه که مردان جوان را مبتلا می کند، سرطان بیضه است.

علائم آن: بزرگی و سفت شدن بیضه و ممکن است با احساس سنگینی و درد ملایم خود را نشان دهد.

تشخیص: معاینه بالینی و سونوگرافی و تست سرطان بیضه می باشد.

درمان: بلافاصله باید بیضه سرطانی را به روش جراحی از بدن خارج کنیم. در اینجا توصیه می کنم مردان جوان، هر از چندگاهی بیضه خود را معاینه کنند و در صورت هر گونه احساس بزرگی و سفتی بلافاصله به دکتر مراجعه کنید.

۵- هیدروسل 

به جمع شدن آب به دور بیضه هیدروسل می گویند که در این حالت بیضه تدریجاً بزرگ می شود و ممکن است باعث درد خفیف بیضه شود.

تشخیص: با معاینه و سونوگرافی

درمان: درمان آن فقط با جراحی و تخلیه آب دور بیضه می باشد.

۶- هماتوسل

به جمع شدن خون در داخل بیضه هماتوسل می گویند که علت آن ضربه به بیضه می باشد.

۷- فتق

به پاره گی دیواره کف لگن و افتادن روده ها به کانال اینگوینال و کیسه بیضه می گویند و باعث برجستگی در محل می شود و باید با جراحی ترمیم گردد.

۸- سنگ حالب فوقانی و تحتانی

به علت گیر افتادن سنگ در حالب که باعث ورم کلیه ها و حالب می شود و به علت عصب مشترک حالب با بیضه باعث انتشار درد به بیضه ها می شود که با درمان سنگ حالب از بین می رود.

۹- ضربه به بیضه

هر گونه ضربه به بیضه باعث تورم و ممکن است باعث پارگی بیضه و خونریزی و تروم و در نهایت درد شود.

۱۰- وازکتومی

که به معنی قطع کردن دوطرفه لوله های جنسی منی بر بیضه گفته می شود. که جهت نابارور کردن مردان انجام می شود می تواند باعث درد مزمن بیضه گردد.

۱۱- اسپرماتوسل و کیست طناب بیضه

به جمع شدن اسپرم مرد داخل یک حفره ای که به صورت برجستگی کنار بیضه خود را مشخص می کند، اسپرماتوسل می گویند که اغلب نیاز به درمان ندارد. اگر اسپرماتوسل بزرگ شود باعث فشار و درد بیضه می شود که این حالت درمان آن جراحی و تخلیه اسپرماتوسل است.

۱۲- بیضه پایین نیامده

در حالت طبیعی باید موقع تولد هر فرد دو بیضه در داخل کیسه بیضه داشته باشد در بعضی از افراد بیضه در بالای کیسه بیضه گیر می افتد و پایین نمی آید که می تواند منجر به درد بیضه شود.

۱۳- واریکوسل

به واریسی شدن رگ های طناب بیضه یا آویز بیضه واریکوسل می گویند. واریکوسل شایعترین علت ناباروری قابل درمان مردان جوان می باشد که بیش از ۹۰ درصد موارد در بیضه طرف چپ ایجاد می شود. علامت آن گشادی رگ های آویز کننده بیضه است. افرادی که واریکوسل دارند وقتی شیئ سنگینی را بر می دارند و یا زیاد سرپا می ایستند احساس درد در ناحیه بیضه را دارند.

۱۴- درد بیضه با منشاء روانی وعصبی

این افراد کسانی هستند ک از درد بیضه دائم شاکی هستند ولی در بررسی های انجام شده از جمله معاینه، سونوگرافی و آزمایش هیچ علتی برای درد بیضه پیدا نمی شود. این دردها از نظر پزشکی اهمیتی ندارند و درمان آنها بی خیالی و رفتار درمانی و افزایش آستانه تحمل بیمار و گرم نگاه داشتن محل است. به این دردها فانتوم Pain نیز می گویند و اگر با عمل جراحی بیضه فرد برداشته شود باز احساس درد را خواهند داشت و لذا بهترین درمان آن عدم تمرکز روی درد و بی خیالی نسبت به آن می باشد.

گردآوری: گروه سلامت سیمرغ
seemorgh.com/health
منبع: drkarami.com

سرطان سینه

سرطان سینه

سرطان سینه

سرطان سینه یکی از شایع ترین سرطان ها می باشد که در صورت تشخیص سریع، شانس درمان موفقیت آمیز بیمار بسیار زیاد می شود.
این نوع سرطان از یک سلول آغاز می شود . سلول ها که کوچکترین اجزای ساختمانی موجود زنده در بدن هستند. سلول های سالم در محدوده قوانین مشخص رشد می کنند اما سلول های سرطانی بسیار سریعتر از بقیه سلول های سالم رشد می کنند و تا جایی رشد می کنند که سلول های سالم را هم نیز تخریب می کنند و این سلول های سرطانی رشد خود را نمی توانند قطع کنند. این وضعیت می تواند ارثی باشد یا عوامل دیگر در ایجاد بی نظمی سلول ها تاثیر بگذارند.

این سرطن که از سرطان های شایع در دنیا می باشد از انواع سرطانهایی است که اگر به موقع تشخیص داده شود قابل درمان است. اما اگرعلائم نادیده گرفته شوند می تواند خطرناک باشد و باعث متاستاز ( انتقال به بخشهای دیگر بدن) شود. به همین دلیل در صورت مشاهده علائم باید آنها را جدی گرفت.

علامت های احتمالی سرطان سینه :

از علائم سرطان سینه به طور کلی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• در اندازه و شکل نوک سینه تغییر ایجاد شود
• از نوک سینه فرد مایعی به غیر از شیر خارج شود
• در افراد بالغ شکل و اندازه کلی سینه تغییر کند
• ضخیم شدن سینه و زیر بغل و یا ایجاد برآمدگی در این ناحیه
• پوست سینه جوش بزند و یا دارای فرورفتگی یا چروکیدگی شود
• در رنگ یا بافت نوک سینه و اطراف آن تغییر ایجاد شود

از انواع این علائم چند مورد مهم تر می باشند که در اینجا به توضیح آنها می پردازیم:

– وجود منطق سفت و گره مانند در سینه :

در مواردی که مناطق گره مانندی در سینه مشاهده شود باید آنها را جدی گرفت. البته هر نوع گره و سفتی علامت سرطان نیست و در بسیاری موارد گره ها خوش خیم هستند و تنها یک کیست ساده می باشند . ولی در عین حال باید سینه ها مرتبا توسط خود فرد معاینه شوند و اگر فرد مورد غیر عادی مشاهده کرد حتما به پزشک مراجعه کند.

– تغییر در پوست سینه :

یکی از علائم سرطان سینه تغییر در ظاهر پوست سینه می باشد. که پوست سینه قرمزمی شود یا در آن کهیر و قرمزی  و سلولیت دیده می شود.

– درد در ناحیه سینه :

یکی دیگر از علائم مراحل اولیه سینه درد در ناحیه سینه می باشد. در این مرحله در هنگام معاینه سینه در سینه کمی درد احساس می شود اما در مراحل پیشرفته درد زیاد می شود وسینه بسیار حساس می شود.  ولی این درد نباید با درد پیش از قاعدگی اشتباه گرفته شود

– خروج ترشح از سینه :

در مواردی ترشح از سینه مشاهده می شود و پس از مدتی قطع می شود ولی در سرطان سینه این ترشحات نه تنها قطع نمی شوند بلکه بوی بدی دارند و ترشحات  معمولا چرکی می باشند. در موارد نادر نیز خونریزی جزئی از نوک سینه نیز مشاهده می شود.

– کاهش وزن:

یکی از موارد هشدار دهنده در مورد سرطان کاهش وزن فرد بدون دلیل و بدون کاهش میزان غذا می باشد . این نوع کاهش وزن ناگهانی و بدون دلیل نشانه وجود مشکلی در بدن است. اگراین کاهش وزن بیش از ۵ کیلوگرم است حتما باید جدی گرفته شود.

– خونریزی های غیر طبیعی :

خونریزی های غیر از زمان عادت ماهیانه نشانه وجود بیماری است که باید حتما به پزشک مراجعه کرد و معاینه شد.

– تغییر فرم سینه  :

در صورت مشاهده تغییر حالت در بافت سینه و فرو رفتگی و قرمزی، فرد باید مورد بررسی و تحت نظر پزشک قرار گیرد

– احساس خستگی مفرط :

یکی دیگر از علائم سرطان احساس خستگی دائم است. بدون شک، زندگی کردن در شهرهای بزرگ با این میزان ترافیک، آلودگی هوا، استرس، دغدغه های روزمره، کار در بیرون منزل و همچنین کارهای خانه باعث خستگی می شود. این نوع خستگی کاملا طبیعی است. اما مشکل زمانی است که این خستگی مزمن شود و حتی بعد از استراحت کافی نیز برطرف نشود. در این صورت بهتر است با یک پزشک مشورت کنید.

– تغییراتی در سایز سینه ها:

تغییرات ایجاد شده در اندازه سینه ها می تواند نشان دهنده  وجود سرطان باشد. اگر احساس می کنید سینه های تان ملتهب و ورم کرده و یا به اندازه غیرعادی در آمده است، بهتر است به پزشک متخصص مراجعه کنید.

انواع سرطان سینه

• سرطان مجرایی : در این نوع سرطان سینه سلول های سرطانی فقط داخل مجرای سینه رشد می کنند. با لمس سینه خود اگر احساس کردید که توده ای در سینه وجود دارد و یا از نوک سینه مایعی غیر از شیر خارج شد حتما به پزشک مراجعه کنید. ۸۰ تا ۹۰ درصد کسانی که مبتلا به سرطان سینه می شوند از این  نوع می باشند.
• سرطان لوبولی: با جمع شدن شیر مادر دراین لوبول ها و ایجا توده سفت و تورم ، تغییر در ظاهر سینه جزء علائم این سرطان می باشد و تشخیص این نوع سرطان از طریق نمونه برداری از بافت سینه می باشد.
• سرطان التهابی: در این نوع از سرطان سینه ظاهر سینه ملتهب میشود بصورتی که موجب قرمزی و ورم سینه می شود .

مراحل سرطان سینه

همانطور که گفته شد سرطان سینه از جمله سرطانهایی است که اگر به موقع تشخیص داده شود قابل درمان است و این تشخیص مستلزم هوشیاری و چکاپ به موقع افراد است.

سرطان سینه به ۴ مرحله تقسیم می شود که مرحله آن با آزمایش  هایی چون ماستکتومی و لامپکتومی که در آن بخشی از بافت پستان برداشته می شود بررسی و مشخص می شود.مرحله اول کاملا قابل درمان است و مراحل دو و سه فرد باید تحت درمان قرار گیرد ولی مرحله ۴ تقریبا غیرقابل علاج است و برای فرد کاری نمی توان کرد.

مرحله ۰:

که سرطان غیر تهاجمی می باشد و تومور فقط در مجاری شیری دیده می شود.

مرحله ۱:

در این مرحله اندازه تومور ۲Cm یا کمتر است و توده معمولا به بافت اطراف سینه و غدد لنفاوی زیر بغل منتقل نشده است. درمان این مرحله ۸۵-۹۰% قطعیست.

مرحله ۲:

اندازه تومور می تواند ۲-۵cm بوده باشد و به غدد لنفاوی زیر بغل نزدیک شده باشد و یا به آن سرایت کرده باشد.ولی به بافت های دیگر سرایت نکرده است. احتمال درمان و زنده ماندن فرد در این مرحله تا ۵ سال تا ۷۰% است.

مرحله ۳:

خود به ۳ حالت می تواند دیده شود:

در حالت اول اندازه تومر بیش از ۵Cm است که یا هیچ توموری در سینه دیده نمی شود و ۴تا ۹ عدد در غدد لنفاوی زیر بغل یا نزدیک سینه دیده می شود.

در حالت دوم تومور به ناحیه قفسه سینه منتشر می شود که می تواند باعث تورم یا زخم در این ناحیه شود.

در حالت سوم تومور می تواند به هراندازه ای باشد و به بیش از ۱۰ غده لنفاوی برود و به غدد لنفاوی بالا و پایین ترقوه منتشر شد.

سرطان سینه التهابی (Infalmmatory Breast cancer) به سرطانی گفته می شود که تومور به غدد لنفاوی  پوست منتشر شود و باعث تورم و قرمزی پستان شود که فرد احساس گرما در این ناحیه می کند.همچنین ممکن است فرو رفتگی در پوست در این مرحله مشاهده شود که شبیه پوست پرتقال بوده و به آن  peau d’ orange نیز می گویند. درمان این مرحله می تواند با جراحی یا بدون جراحی باشد ولی از این مرحله به بعد درمان سرطان حتما به عمل جراحی نیاز دارد.

احتمال درمان و زنده ماندن فرد در این مرحله ۵۰% است.

مرحله ۴:

این مرحله پیشرفته ترین حالت سرطان است که تومور می تواند به هر اندازه ای باشد و تومور سرطانی به بافتهای دیگر بدن از جمله استخوان ها، بافت ریه، کبد و مغز منتشر می شود.در این مرحله درمان قطعی وجود ندارد و احتمال زنده ماندن فرد ۲۰% است.

علل موثر در ایجاد سرطان سینه:

• کم تحرکی و فعالیت بدنی کم
• داشتن اضافه وزن و چاقی زیاد خصوصا بعد از یائسگی
• مصرف الکل و دخانیات
• سابقه قبلی سرطان سینه
• سابقه سرطان در اقوام
• سن بالا
• داشتن سطح بالای استروژن در خون پیش از یائسگی
• بروز اولین دوره قاعدگی قبل از رسیدن به سن ۱۳ سالگی
• یائسگی در سنین بالای ۵۰ سال
• اولین زایمان در سن ۳۵ سالگی و بیشتر باشد
• استفاده از چربی های حیوانی

حال اگر علائمی که در زیر گفته می شود در خود دیدید حتما به پزشک مراجعه فرمایید:

• تغییر ناگهانی در اندازه سینه بطوری که بزرگتر شود
• پوست سینه همانند پوست پرتقال شود
• خارش داشتن پوست سینه
• درد سینه
• گرم و سفت شدن سینه
• نوک سینه تورفته باشد

چگونه می توان متوجه سرطان سینه شد؟

بیشترین و مهمترین عواملی که خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد عبارتند از:

• اولین زایمان فرد در سن ۳۵ سالگی باشد
• نازا بودن
• بلوغ زودرس
• سابقه فامیلی، که مبتلا به سرطان پستان باشند و بیشتر در مادر خواهر و یا دختر باشد
• دیررس بودن یائسگی
• استفاده زیاد و بی رویه از چربی حیوانی
• داشتن برخی از بیماری های خوش خیم درناحیه پستان

لازم به ذکر است که وجود این موارد در انسان به معنی ابتلای قطعی فرد به این بیماری نمی باشد. تمامی این موارد صرفا احتمال بروز این بیماری را افزایش می دهند.

نقش ژنتیک در سرطان سینه

سرطان سینه همانطور که قبلا گفته شده، علائم مشخصی دارد که اگر به موقع تشخیص داه شود قابل درمان است. افرادی که به سرطان دچار می شوند بسیار می پرسند که علت آن چه بوده. به راستی چه عواملی در ایجاد آن نقش دارند؟

طی یافته ها می دانیم برخی عوامل مثل لمس و یا ضربه و کبود شدن باعث ایجاد سرطان نمی شوند ولی مشخص شده افزایش سن، باردار نشدن و شیر ندادن یا سن بالا باردار شدن، رادیو تراپی قفسه سینه در زیر ۳۰ سال، دیر یائسه شدن، هورمون درمانی به مدت طولانی و چاقی، رعایت نکردن رژیم غذایی، ورزش نکردن و مصرف الکل   شانس ابتلا به سرطانرا بالا می برد. یکی دیگر از عوامل که در ایجاد سرطان می تواند نقش مهمی داشته باشد سابقه خانوادگی و اختلالات ژنتیکی است.

تحقیقات نشان داده افرادی که در خانواده شان به خصوص در افراد نزدیک مثل مادر، مادر بزرگ، خواهر و .. سرطان سینه به مخصوصا در هر دو سینه وجود داشته، بیشتر در معرض ابتلا هستند وطبق گفته محققان حدود ۱۰% سرطانهای سینه ژنتیکی می باشد که آمار مهمی می باشد.

طی مطالعات دقیق تر دو ژن که بیشتر در ایجاد این سرطان نقش دارند نیز مشخص شد که به آنها ژن BRCA1 و BRCA2 می گویند. تغییر در این دو ژن می تواند ریسک ابتلا را بالا ببرد.به همین دلیل با انجام آزمایشات ژنتیکی می توان به افراد گفت که آیا ریسک در آنها وجود دارد یا خیر تا تدابیر لازم را در پیش گیرند.

فردی که ناقل این ژن های معیوب و جهش یافته باشد می تواند آن را به فرزندش نیز انتقال دهد که میزان ابتلا این فرزندان ۵۰% بیشتر است. به همین دلیل بسیار لازم و ضروری است افراد پر ریسک تست ژنتیک را انجام دهند. زیرا طبق آمارها در ایران سالیانه حدود۱۱۰۰۰ زن به سرطان سینه مبتلا می شوند که در اکثر افراد البته بعد از ۵۰ سالگی بروز می کند.

بعد از انجام آزمایش خون برای بررسی های ژنیکی حدود یک هفته بعد نتیجه تست آماده می شود که اگر منفی بود یعنی میزان ریسک فرد مانند سایر افراد جامعه است و اگر مثبت بود یعنی فرد بیشتر از سایرین در معرض خطر است.

برای این افراد توصیه می شود از سن ۲۵ سالگی به بعد دائما سینه های خود را برای بررسی وجود توده معاینه کنند و از ۳۰-۳۵ سالگی حداقل سالی یک بار ماموگرافی انجام دهند. همچنین در برخی موارد به افراد داروهایی مثل تاموکسفین و رالوکسفین تجویز می شود تا میزان ریسک ابتلا را کاهش دهند.

البته همیشه وجود این این ژنها به معنای قطعی ابتلا افراد نمی باشد.

پیشگیری از سرطان سینه

تحقیقات نشان داده به طور متوسط از هر ۸ زن یک نفر در معرض ابتلا به سرطان سینه است. سرطان سینه در زنان از جمله سرطانهایی است که پزشکان معتقدند راههایی برای پیشگیری از ابتلا به آن وجود دارد که در اینجا به برخی موارد اشاره می کنیم:

– ورزش:

تحقیقات نشان داده فعالیت های فیزیکی و انجام روزانه نیم تا یک ساعت ورزش می تواند خطر ابتلا را تا ۲۰ درصد کاهش دهد.زیرا ورزش میزان هورمون های استروژن و تستوسترون را در خون متعادل می کند.

– مصرف لبنیات:

لبنیات غنی از کلسیم می باشد که تحقیقات نشان داده استفاده از کلسیم در پیشگیری از سرطان نقش دارد.

– مصرف میوه:

میوه ها به دلیل داشتن فیبر و آنتی اکسیدان نقش به سزایی در کاهش ایجاد سرطان دارند.

آنتی اکسیدانها با جلوگیری از واکنشهای اکسیداسیونی  و جلوگیری از آزاد شدن رادیکال آزاد از ایجاد سلولهای سرطانی جلوگیری می کنند.از آنتی اکسیدانها می توان به ویتامین E، A، C  و سلنیوم اشاره کرد که  در میوه جات وجود دارند. فیبر علاوه بر پیشگیری از سرطان در متعادل نگه داشتن وزن بدن نیز نقش موثری داند.

– بچه دار شدن:

طبق گفته محققان زنانی که بچه دار می شوند سرطان در آنها کمتر بروز می کند.

– شیردهی:

شیردهی سالهاست مورد توجه محققان آنکولوژیست قرار گرفته و به نظر می رسد شیردهی  با مکانیسم های خاصی مانع بروزسرطان می شود و هرچه تعداد دفعات و مدت شیردهی بیشتر باشد میزان ابتلا کمتر است.

– رژیم غذایی کم چرب:

مصرف غذاهی پرچرب و دسرهای پرچرب و پرکالری می توانند زمینه ساز ایجاد سرطان باشند.و بهتر است خانمها در برنامه غذایی خود از غذاهای بدون کلسترول و کم چرب مثل سویا استفاده کنند. سویا می تواند جایگزین خوبی برای گوشتهای پرچرب باشد.

– بیماریی سلیاک:

در بیماری سلیاک که مربوط به روده کوچک می باشد، روده فرد به گلوتن موجود در جو و گندم حساس می شود و باعث  کاهش جذب مواد غذایی می شود و در فرد نفخ، کم خونی و خستگی مزمن دیده می شود.برخی تحقیقات نشان می دهد بیماران مبتلا به سلیاک کمتر به سرطان سینه مبتلا شده اند که البته این نتیجه تحقیق قطعی نمی باشد.

مصرف داروهای پیشگیری از سرطان در زنان پرخطر:

تحقیقات نشان داده زنانی که جز موارد پرخطر در زمینه ابتلا می باشند با مصرف داروهای ضدسرطان مثل تاموکسفین، رالوکسفین و آزوکسفین به مدت حدودا ۵ سال کمتر به این سرطان مبتلا شده اند.

همچنین به زنان توصیه می شود از داروهای ضد بارداری استفاده نکنند و زنانی از این داروها و داروهای هورمونی استفاده می کنند، به صورت دوره ای چکاپ شوند.

درمان سرطان سینه

اگر وجود سرطان سینه بعد از آزمایشات و ماموگرافی و سونوگرافی تایید شد، تعیین میزان پیشرفت آن ابتدا بسیار مهم است.سرطان پستان مراحل متفاوتی دارد که در کل شامل مراحل ۰ تا ۴۴ می باشد و تعیین مرحله آن توسط پزشک و با نمونه برداری و ازمایشاتی چون ماستکتومی و لامپکتومی (برداشتن بخشی از پستان) و نمونه برداری از غدد لنفاوی زیر بغل صورت می گیرد.

درمان سرطان می تواند به روشهای موضعی و عمومی صورت گیرد.از درمان های موضعی می توان به جراحی و پرتو درمانی اشاره کرد. و از درمان های عمومی می توان به هورمون درمانی، شیمی درمانی، درمان بیولوژیک اشاره کرد. در برخی موارد نیز از هردو روش استفاده می شود.

جراحی:

از رایج ترین شیوه های درمان جراحی می باشد که در آن یا توده سرطانی یا کل بافت پستان برداشته می شود.

پرتو درمانی (رادیو تراپی)

در این روش از امواج پرانرژی برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می شود. این روش معمولا می تواند قبل یا بعد از عمل جراحی صورت گیرد. همچنین وقتی توده بزرگ باشد و با عمل جراحی قابل برداشت نباشد از پرتو درمانی استفاده می شود.

روش پرتو درمانی خود به دو روش پرتو درمانی خارجی (External radiation) و پرتو درمانی کاشتی (implant radiation) قابل انجام است.

شیمی درمانی:

در این روش از داروهای ضدسرطان استفاده می شود که معمولا به صورت ترکیبی از چند دارو استفاده می شود.این داروها به حالت تزریقی یا خوراکی استفاده می شوند که در هردو ماده شیمیایی به جریان خون وارد و به کل بدن می رود.

هورمون درمانی:

معمولا از دو هورمون استروژن و پروژسترون استفاده می شود که این دو نمی گذارند سلولهای سرطانی هورمون مورد نیازشان را دریافت کنند و از بین می روند.

درمان بیولوژیک :

در این روش به سیستم ایمنی بدن برای مقابله با توده سرطانی کمک می شود. به این صورت که معمولا از ماده هرسپتین   (Herception) که نوعی پادتن است و در آزمایشگاه ساخته می شود، استفاده می شود و به ورید تزریق می شود.

این روش یا به تنهایی یا همراه شیمی درمانی صورت می گیرد.

ترمیم سینه بعد از سرطان سینه

بسیاری از خانم های مبتلا به سرطان سینه از برداشتن سینه ها واهمه دارند ، در برخی موارد که به دلیل بزرگ بودن توده یا خصوصیات و نحوه‌ی رشد آن نمی توان سینه را نگه داشت برداشتن سینه لازم می باشد و این عمل باعث ناراحتی خانم ها خواهد شد .
با پیشرفت علم پزشکی و جراحی زیبایی می توان این نکته را بیان نمود که می توان بعد از جراحی برداشتن توده های سرطانی از سینه می توان بافت سینه را ترمیم کرد و البته این اقدام از طریق پروتز های سینه میسر خواهد شد .

بازسازی سینه بعد از درمان سرطان

معمولا توده های سرطانی در مراحل اولیه بسیار کوچک هستند و تشخیص به هنگام سرطان می تواند از رشد و شیوع آن جلوگیری نماید ، در چنین حالتی نیازی به برداشتن سینه نیست و این اجازه را به پزشکان می دهد که بدون برداشتن کامل سینه، سرطان این عضو را درمان کنند، در مواردی که بیماری حاد نیست و توده های سرطانی تنها بخشی از سینه را در بر گرفته اند کمتر مجبور به برداشتن سینه برای درمان سرطان سینه می باشد ، اما همانطور که بیان شد بزرگ بودن توده یا خصوصیات و نحوه‌ی رشد آن در بدن می تواند زمینه برداشتن سینه را فراهم نماید . در این شرایط نیز ترمیم سینه می تواند گزینه ی مناسبی برای حفظ روحیه و اعتماد به نفس فرد شود .
سوالات شما در رابطه با جراحی سینه:

مناسب ترین زمان برای باز سازی سینه پس از درمان سرطان چه زمانی است؟

در برخی از موارد ترمیم سینه بلا فاصله پس از عمل جراحی انجام می شود ، البته ترمیم و درمان به صورت همزمان با عمل جراحی برداشتن سینه قابل انجام است.
در شرایطی که بعد از عمل نیاز به انجام شیمی درمانی یا رادیوتراپی باشد ، نیاز است تا فرد ترمیم سینه ها را تا ۶ ماه پس ازاتمام کلیه‌ی درمان ها به تعویق بیاندازد .
جراحی ترمیم سینه زمان مشخصی ندارد ، اگر فردی بعد از چند سال تصمیم به این جراحی بگیرد مشکلی ایجاد نخواهد شد و امکان بازسازی سینه وجود خواهد داشت .

منتظر انتقادات و پیشنهادات شما هستیم. مدیریت وب سایت کلینیک درمان سرطان باران

انواع سرطان سینه

• سرطان مجرایی : در این نوع سرطان سینه سلول های سرطانی فقط داخل مجرای سینه رشد میکنند . با لمس سینه خود اگر احساس کردید که توده ای در سینه وجود دارد و یا از نوک سینه مایعی غیر از شیر خارج شد حتما به پزشک مراجعه کنید. ۸۰ تا ۹۰ درصد کسانی که مبتلا به سرطان سینه میشوند از این نوع میباشند
• سرطان لوبولی: با جمع شدن شیر مادر دراین لوبول ها و ایجا توده سفت و تورم ، تغییر در ظاهر سینه جزء علائم این سرطان میباشد و تشخیص این نوع سرطان از طریق نمونه برداری از بافت سینه میباشد
• سران التهابی: در این نوع از سرطان سینه ظاهر سینه ملتهب میشود بصورتی که موجب قرمزی و ورم سینه میشود .

حال اگر علائمی که در زیر گفته میشود در خود دیدید حتما به پزشک مراجعه فرمایید:

• تغییر ناگهانی در اندازه سینه بطوری که بزرگتر شود
• پوست سینه همانند پوست پرتقال شود
• خارش داشتن پوست سینه
• درد سینه
• گرم و سفت شدن سینه
• نوک سینه تورفته باشد